Henry Pokzrywa, ‘Geraakt door de liefde van God’

Henry PokrzywaiIk ben geboren in Polen in een orthodox Joods gezin in de stad Lodz. Toen ik vier jaar was, overleed mijn vader. Arm als we waren, kwamen we bij een tante in te wonen. Mijn moeder moest hard werken om mijn zusje en mij fatsoenlijk groot te kunnen brengen. Toen ik de schoolleeftijd had bereikt, ging ik naar het cheider, een Joodse school van streng orthodoxe signatuur. Bij ons thuis was alles even koosjer. Zelf was ik zeer aan de orthodoxe geloofsbeleving gehecht.

Gedesillusioneerd

Mijn moeder hertrouwde toen ik ongeveer tien jaar was en verhuisde naar een ander dorp. Ik bleef vanwege mijn schoolopleiding bij mijn tante. In de zomervakantie van 1914 was ik bij mijn moeder. In diezelfde tijd brak de Eerste Wereldoorlog uit en bleef ik bij haar wonen. Toen echter een vreselijke cholera-epidemie het leven van mijn moeder eiste, bleven mijn zusje en ik als wezen achter. Ik zou een opleiding voor rabbijn gaan volgen, maar dit veranderde alles. Mijn grootvader stuurde me naar een Joodse kleermaker om het kleermakersvak te leren. Deze man werkte zonder hoofddeksel. Ik was dermate gechoqueerd, dat ik meteen weer weg wilde en kwam terecht in een Joods atelier. De situatie was daar niet veel beter en ik keerde gedesillusioneerd naar de kleermaker terug. Voortdurend kwam ik met mijn geloofsbeleving in conflict. Langzaamaan echter raakte ik eraan gewend en ging net als zij leven. Mijn geloof in God verdween door het moeizame leven van een wees.

Gevlucht uit Polen

In Polen was de haat tegen Joden enorm groot. Ik weigerde dan ook mijn dienstplicht te vervullen voor dit land. Samen met een vriend vluchtte ik. We kwamen bij de grens, trillend van angst dat de grenspolitie ons zou arresteren. Als door een wonder kwamen we over de grens en na een lange tocht van tien dagen bereikten we eindelijk Berlijn. Maar een dag na onze aankomst kwam de politie een voortvluchtige man arresteren die op dezelfde plaats als wij verbleef. We werden ook opgepakt en Duitsland uitgezet. Na vele omzwervingen belandde ik uiteindelijk in Parijs.

Het vreemdelingenlegioen

Gebrek aan geldige documenten veroordeelde mij tot het leven van een clochard. Lange tijd sliep ik in de metro in Parijs. Alles werd hoe langer hoe uitzichtlozer. Ik wist dat er ergens in Frankrijk een vriend moest wonen. Wonderbaarlijk genoeg zag ik hem op zekere dag lopen. Hij nam me mee naar zijn huis en hielp me aan een baan. Eindelijk leek er een keer te zijn gekomen in mijn lot. Maar het was slechts van korte duur. Ik werd opnieuw aangehouden door de politie. Ik kreeg één week om Frankrijk te verlaten. Wat te doen? In die tijd nam ik het besluit vijf jaar te dienen in het Vreemdelingenlegioen en zo mijn Franse nationaliteit te verkrijgen. Ik kwam terecht in Algerije en werd kleermaker van militaire uniformen. Mijn geloof en principes had ik overboord gezet. Ik raakte hier verliefd op een Spaans meisje met een Joodse achtergrond. We trouwden en de Here zegende ons met een dochter en een zoon.

Twee jaar komedie

In die tijd bezocht mijn schoonmoeder evangelisatiesamenkomsten van een zekere meneer Blok, een Messiaanse Jood. Zij vroeg hem mij te bezoeken, omdat ik ook Joods was. Ik vertrouwde hem echter niet vanwege mijn slechte ervaringen met christenen in Polen. Als christen-Jood kon hij niet anders dan een verrader zijn. Ik had altijd gedacht, dat Christus Zijn discipelen leerde de Joden te haten. Daarom kon ik ook niet geloven, dat het Evangelie voor mij was.
Meneer Blok was echter heel geduldig en elke keer als hij kwam preken, zocht hij mij op en sprak hij met mij over de Messiaanse profetieën. Op een dag vroeg ik, wat hij eigenlijk van mij wilde. “Dat u gaat geloven, dat Jezus de Joodse Messias is,” zei hij. Om van hem af te zijn, zei ik, dat ik dat inderdaad geloofde. Ook al sprak ik niet de waarheid, hij geloofde mij. Hij knielde neer om de Heer te danken en vertelde het aan iedereen. Deze komedie heeft zo’n twee jaar geduurd.

Geraakt door de liefde

Enige tijd later kreeg ik een Bijbel, en tevens een Nieuw Testament in het Jiddisch, die ik ging bestuderen, nieuwsgierig naar wat Jezus werkelijk had gezegd. En toen vroeg meneer Blok mij op een dag om mee te gaan naar Zwitserland voor een conferentie. Dat was een aangename verrassing. Wonend in het warme Algerije kon ik wel wat verandering van temperatuur gebruiken.
Het was op deze conferentie dat de bedekking eindelijk werd weggenomen en ik zag helder dat Jezus onze Koning en Messias, de Redder van de wereld was. De christenen daar lieten dit zien in hun leven. Ze waren werkelijke getuigen. Het was door hun en door de Bijbelstudies, dat ik eindelijk Jezus aannam als mijn Redder en Heer. Mijn hart stroomde over van liefde voor mijn hemelse Redder. Ik keerde terug naar huis als een nieuw man. Heel mijn verleden met zijn zonden was verdwenen. Een absolute zekerheid vulde mijn hart: Jezus is de Zoon van God, Die stierf aan het kruis om mij te redden van de eeuwige ondergang. Vreugde en vrede vulden mijn leven. Woorden schieten mij tekort om de blijdschap te beschrijven, dat ik de Messias, over wie Mozes en de profeten hadden gesproken, had gevonden. Het werd mij toen duidelijk dat deze christenen deel zijn gaan hebben aan de Joodse zegeningen, in plaats van dat ik een niet-Jood geworden zou zijn.

Door de Here getroost

Ik was bang om het mijn familie te vertellen, maar heb hen na verloop van tijd toch een brief geschreven. Die brief hebben ze echter nooit ontvangen. Op hetzelfde moment brak namelijk de Tweede Wereldoorlog uit. In die weerzinwekkende oorlog heb ik al mijn familieleden in concentratiekampen verloren. Deze ervaring heeft mij diep geschokt. Maar in deze ellende heeft de Here mij getroost door vele deuren te openen om aan Joodse mensen in Marokko, Frankrijk en heel Europa het Evangelie te kunnen vertellen.

Lees meer over het leven van Henry Pokzrywa in:
Juif errant – juif herault: Recit autobiographique de Hillel Pokzrywa (French Edition) by Hillel Pokzrywa (1992)