Michael Solomon Alexander, de eerste bisschop van Jeruzalem (1799-1845)

Dat Michael Alexander later de eerste protestantse bisschop van Jeruzalem zou worden, lag bij zijn geboorte allerminst voor de hand. Zijn ouders voedden hem op volgens strikt orthodox Joodse principes. Michael was een snelle leerling. Hij gaf al op zijn zestiende onderwijs in de Talmoed en de Duitse taal. Dat wilde hij ook in Engeland gaan doen, waar hij zich op eenentwintig jarige leeftijd vestigde als sjocheet (Joods ritueel slachter).

Judaïsme

Vanaf zijn jeugd in Pruisen had hij zich alleen verdiept in het Judaïsme. Van het christendom had hij geen flauwe notie. Hij wist zelfs niet van het bestaan van het Nieuwe Testament. Zijn kennis van Christus bleef beperkt tot enkele krachttermen. Na teleurstellingen in Londen besloot hij naar Colchester te verhuizen. In een van de straten van Colchester werd zijn nieuwsgierigheid gewekt door een aanplakbiljet. Het was de aankondiging van de jaarvergadering van de London Jew’s Society, een organisatie die het Nieuwe Testament onder Joden verspreidde. Daar wilde hij meer van weten. Michael bemachtigde een Nieuw Testament en sloeg aan het lezen.

Zoeken naar de waarheid

In 1821 trouwde Michael in Plymouth, waar hij als rabbijn was aangesteld, met de Joodse juffrouw Levy. Door Gods voorzienigheid raakte hij bevriend met dominee Golding, die hij Hebreeuwse les gaf. Buiten de lessen om voerden zij diepgaande gesprekken, die Michael aan het twijfelen brachten. Na een intense worsteling kwam hij zover dat hij de waarheid van het Nieuwe Testament moest erkennen. Vaak sloop hij naar de kerk van Golding om op zondagavond in de schaduw te luisteren naar de christelijke lofliederen. Het duurde niet lang of zijn Joodse broeders kregen er lucht van. Als rabbijn werd hij op straat gezet. Nu kon hij openlijk de diensten van zijn vriend bijwonen.

Priester en zendeling

Toen hij zich in 1822 in de Anglicaanse St. Andrew’s Church liet dopen, was de belangstelling groot. Op 28-jarige leeftijd werd Michael in Dublin benoemd tot diaken. Het was heel uitzonderlijk voor die tijd, dat een ‘bekeerde Jood’ een kerkelijke functie kreeg. Later werd hij zelfs tot priester gewijd. Toen Michael zich bij de London Jews’ Society aansloot, lag de weg open om als zendeling uitgezonden te worden onder de Joden. Eerst in Danzig (1827-1830), later in Londen (1830-1841).
Tegen zijn broer, die rabbijn was in Posen (Poznan), getuigde hij: “Ik was een dwalend schaap, ver van de kudde van mijn Heiland, mij niet bewust van de Heere Die mij had gekocht”.

Bisschop van Jeruzalem

Na zijn professoraat in Londen, werd Alexander in 1841 benoemd tot eerste Anglicaanse bisschop van Jeruzalem. Zijn laatste preek op Engelse bodem ging over Handelingen 20:22-24: “En nu ziet, ik, gebonden zijnde door de Geest, reis naar Jeruzalem, niet wetende, wat mij daar ontmoeten zal …”.
Slechts vier jaar heeft hij in Israël mogen dienen, maar het waren wel ‘jaren van overvloed’. Vele Joden mochten hun Messias vinden.
Met zijn plotselinge dood in het najaar van 1845, kwam er een einde aan een leven van dienen en getuigen van zijn Heer en Heiland, Jezus Messias.