Shaul, ‘Door een leugen leerde ik de Messias kennen’

Shaul en Talya KEen interview met Shaul en Talya (namen zijn gefingeerd). Door een bijzondere ontmoeting, waarin Shaul zelfs nog een leugen vertelde, kwam Shaul tot geloof in de Here Jezus Christus gekomen. Zijn vrouw Talya volgde enige tijd later. Shaul was Talya’s tweede echtgenoot. Haar eerste man was in het Israëlische leger omgekomen door een ongeluk met zijn wapen. Talya heeft veel momenten van totale wanhoop gekend, maar uiteindelijk mocht ook zij de Messias van Israël leren kennen.

Helpen met nieuwe immigranten

Shaul en Talya zetten zich in voor nieuwe immigranten, die aan hun lot zijn overgelaten. Sommigen van hen raken aan lager wal en worden door Shaul en Talya voort geholpen. “We zijn met deze mensen begaan. Ze komen vaak uit landen waar ze veel ellende hebben meegemaakt. Eenmaal in Israël aangekomen hebben ze veel moeite om zich aan te passen. Ze werken zich in de schulden en komen in een hopeloze armoede terecht. Naast de materiële hulp en allerhande adviezen, mogen we ook dikwijls getuigen van Jesjoea HaMasjiach. Jullie tweetalige Nieuwe Testamenten, komen daarbij goed van pas”, aldus het echtpaar.

Ben je godsdienstig opgevoed, Shaul?

Ja, maar dat niet alleen. Ik heb twaalf jaar lang deel uitgemaakt van de ultra orthodoxe Chabad-beweging. Mijn passie voor het religieuze leven ging zelfs zover dat ik een soort bedevaart maakte naar New York, waar ik onze legendarische rebbe, Menachem Schneerson persoonlijk heb ontmoet. (Shaul laat een foto zien, waarop hij samen met de rebbe staat geportretteerd). Toch heb ik al die jaren het religieuze leven met zijn talloze ge- en verboden, als een zware last ervaren. Ik hoopte dat een streng toegewijd religieus leven mij dichter bij God zou brengen. Een verlangen dat al sinds mijn vierde levensjaar mijn hart vervulde. Maar in plaats van Gods zegenrijke nabijheid te ervaren, maakte het streng religieuze leven, met zijn intensieve studies, me gewoon ziek. Ik had het gevoel met mijn hoofd tegen een muur te lopen.

Heb je toen religieuze leven vaarwel gezegd?

Ja, na twaalf jaar inspanning gaf ik het op en wierp me in de zakenwereld. Met veel moeite probeerde ik een handel in allerlei soorten kaarsen van de grond te krijgen.

Ik kwam in de gelegenheid om met een stand op een christelijke conferentie in Londen te staan, waar tot mijn verbazing zo’n 3000 tot 4000 Joden en christenen samen kwamen. Hoewel ik er eigenlijk voor de business was, werd ik geraakt door de sfeer van liefde die er heerste en de mooie muziek. Wat me vooral aansprak was de liefde voor Israël. Maar liefde paste bepaald niet in het beeld dat ik van huis uit van christenen had meegekregen.

Mijn moeder had me bijvoorbeeld verteld, dat ze als kind van tien jaar door een buurman met een hooivork achterna was gezeten. “Jij hebt onze Jezus vermoord” schreeuwde hij woedend. Maar, wat wist ze van Jezus? Niets, behalve dat ze Hem niet had vermoord.

Ik was er diep van overtuigd geraakt, dat alles wat ook maar iets met Jezus van doen had een soort godslastering was. Maar, tot mijn grote verwondering zat ik op deze conferentie gewoon rustig met christenen te praten, zonder dat ik mij echt opgelaten voelde. In tegendeel, ik genoot van de warme vriendelijke sfeer.

Heb je na die gebeurtenis vaker contact met gelovigen gehad?

Een van mijn klanten was een Messiasbelijdende Jood. Hij vertelde dat hij naar Israël zou komen in verband met de verjaardag van zijn kleindochter. Ik weet nog precies de dag en het uur. Het was vorig jaar 6 maart dat we elkaar om 9.00 uur ‘s morgens in een restaurant ontmoetten. Ik had me helemaal op een zakelijke ontmoeting voorbereid, waarbij ik hoopte een flink aantal orders binnen te halen. Maar in plaats van een zakelijk gesprek, begon hij te vertellen over de Messias. Ik nam me voor om beleefd en geduldig het einde van zijn betoog af te wachten. Maar toen hij drie uur later nog niet was uitgesproken, begon ik de moed op te geven. Het werd me duidelijk; dit eindeloze gesprek zou me geen order opleveren.

Op een gegeven moment vond ik het genoeg. Ik verzon een leugen om van hem af te komen. “Ik moet zo voor een vergadering in Akko zijn, dus als je het niet erg vindt ga ik zo weg”, zei ik met een stalen gezicht. “Oh, wat geweldig”, zei hij, “dan ga ik toch mee naar Akko”. Dat antwoord had ik niet verwacht en zo zaten we even later samen in de auto op weg naar Akko, waar mij dus helemaal geen vergadering wachtte. Onderweg ging hij maar door met zijn verhalen over de Messias.

In Akko aangekomen, deed ik net alsof ik naar de vergadering ging. Hij zou in die tussentijd in de auto op me wachten. Na 10 minuten kwam ik weer terug. “Er is niemand komen opdagen”, zei ik, “dus ik ga maar weer naar huis”.

“Mijn zoon woont in Akko, zullen we hem even een bezoekje brengen”, stelde hij voor. Waarom weet ik niet, maar ik liet me overhalen. Even later waren we bij zijn zoon op bezoek. Ondertussen vertelde de man maar door. Het werd 8 uur ’s avonds. Elf uur lang had hij tegen me gesproken. Langzamerhand begon mijn onverschilligheid wat weg te ebben en ik luisterde steeds aandachtiger. “Dat is geen tekst uit de Tenach” onderbrak ik hem. Wat je daar zegt is een citaat uit het Nieuwe Testament”, reageerde ik fel. Ik kende de Tenach heel goed. “Hier heb je een Hebreeuwse Bijbel”, zei hij, lees het maar mee, het staat in Deuteronomium 8:15: “Een profeet uit uw midden, uit uw broederen, zoals ik ben, zal de HERE, uw God, u verwekken; naar hem zult gij luisteren.” Die tekst raakte mijn hart.

Ben je toen zelf op onderzoek uitgegaan?

Ja, tijdens mijn reis naar huis bleef de bewuste tekst maar in mijn gedachten cirkelen. Eenmaal thuisgekomen raadpleegde ik snel mijn eigen vertrouwde Hebreeuwse Bijbel. Misschien dat het daar toch wat anders in zou staan. Maar nee, het stond er net zo. Maar, wie was die profeet dan toch? Wanneer is Hij gekomen? Hebben we Hem gemist? Er was trouwens nog een zaak die me al lange tijd had bezig gehouden. Hoe zat het met Gods aanwezigheid onder ons volk na de verwoesting van de tempel. Ik kon hier maar geen antwoord op vinden. Tegen mijn gewoonte ging ik dit keer niet eerst naar de rabbijn, maar legde ik mijn vraag in gebed aan God voor. Dat was voor mij een hele stap. De rabbijn was immers de aangewezen persoon om de Bijbel uit te leggen. Tot mijn verbazing beantwoordde God mijn gebeden. Iedere keer als ik de Here om inzicht vroeg, gaf Hij dat.

Na vier dagen studie in de Tenach (Oude Testament), vatte ik moed om ook het boek van mijn broer te lezen: het Nieuwe Testament. Mijn broer, die in Siberië woont, geloofde namelijk al jaren lang dat de Here Jezus de Messias is. Langzamerhand kwam ik tot de ontdekking dat ik een zondaar was, die in mijn bezoedeld kleed, ver van een heilig God afstond. Er gingen nog vijf lange dagen voorbij, totdat ik de Here Jezus aanriep en zei: “als U hier bent, toon mij dat dan op uw wijze”. De Here antwoordde op zo’n wonderlijke manier, dat ik niet alleen van Zijn bestaan overtuigde raakte, maar ook van Zijn aanwezigheid.

Hoe reageerde je familie op je bekering?

Nog diezelfde dag stuurde ik een ‘sms’ naar mijn broeder met slechts drie woorden: “Hij is Heer.” Mijn broer die juist in die nacht de slaap niet had kunnen vatten en al jaren lang voor mij gebeden had, kon zijn vreugde niet op. Zijn gebed was verhoord.Vanaf dat moment liet God mij vele dingen zien uit het Nieuwe Testament.Ik begon ook met mijn vrouw over het Nieuwe Testament te praten en nam haar mee naar bijeenkomsten van de Messiaanse gemeente. Daar was zij echter nog niet aan toe.

Er brak een moeilijke tijd aan. Onze relatie werd hoe langer hoe slechter. Op een dag vroeg ik God waarom ik toch zo veel moeilijkheden had. Zonder al die problemen zou je als gelovige toch veel gemakkelijker kunnen functioneren.

Ik werd door de Heere bepaald bij de geschiedenis van Jozef, die onder Gods toelating en besturing zoveel aanvechtingen te verduren heeft gehad.

De dag brak aan dat mijn vrouw zelfs bij me wilde weggaan omdat, zo zei ze, ik meer van de Here Jezus hield dan van haar. Ze was boos, omdat ik veel in de Bijbel las en eigenlijk in een andere wereld dan zij leefde. Ik bleef echter heel kalm en bad voor haar, evenals veel gelovigen in onze gemeente. Alle gebeden leken helaas niets te helpen. Ik besprak het probleem met mijn voorganger. Het leek erop alsof er geen andere mogelijkheid bestond dan haar verzoek in te willigen en uit elkaar te gaan.

Zo ongelukkig zien jullie er anders niet uit!

Nee, er is ook een geweldig wonder gebeurd. In die tijd moest ik naar Engeland. Toen ik op het vliegveld was gebeurde er iets bijzonders. Het was alsof God tegen mij zei: “Jij was niet beter dan zij. Ik gaf jou ook een kans”. Ik schrok ervan. Het was een paar minuten voor ik het vliegtuig in zou stappen. Ik belde snel Talya en zei: “Denk na over je besluit om uit elkaar te gaan, dan doe ik het ook. Praat er eens over met de voorganger”.

Ze beloofde dat ze dat zou doen. Vervolgens belde ik de voorganger en vertelde wat God me duidelijk had gemaakt. Ik vroeg hem om met Talya contact op te nemen.

Geëmotioneerd reisde ik naar Engeland. Daar aangekomen belde ik haar twee dagen later. Er was iets gebeurd. Al bij de eerste woorden bemerkte ik een heel andere toon in haar stem. God had haar hart aangeraakt, ze was tot geloof gekomen in de Heere Jezus. Toen ik weer naar Israël terugkeerde stond er als het ware een andere vrouw mij op het vliegveld op te wachten. Iemand, die evenals ik de Heere Jezus had mogen leren kennen. Verzette ze zich voorheen, als ik in over mij Bijbel gebogen zat, nu kan ze niet meer slapen zonder eerst in haar Bijbel te hebben gelezen!